terug

Het spoor bijster!

Steeds meer organisaties en sectoren werken met ervaringsdeskundigen, binnen verschillende rollen en zowel in betaalde als vrijwillige constructies. In deze masterclass van de Vrijwilligersacademie Amsterdam werd besproken hoe de positie van ervaringsdeskundigen zich verhoudt tot hulp- en zorgverleners zonder ervaringsdeskundigheid en hoe verschillende ervaringsdeskundigen zich tot elkaar verhouden.

Een verslag van de Masterclass Ervaringsdeskundigheid ‘Het spoor bijster!’

We gingen in gesprek met Astrid Philips, kwartiermaker ervaringsdeskundigheid bij de Vrijwilligersacademie, werkzaam bij de Hogeschool van Amsterdam en verbonden aan het Amsterdams Netwerk Ervaringskennis (ANE); Rosalie Metze, associate lector bij Lectoraat GGZ en Samenleving van Hogeschool Windesheim en Paulina Sedney, onderzoeker, praktijkontwikkelaar en docent, zij deed ruim tien jaar onderzoek naar ervaringsdeskundigheid in Amsterdam.

De masterclass wordt afgetrapt met een presentatie van recente onderzoeksresultaten met betrekking tot de inzet, bijdragen en rollen van ervaringsdeskundigen binnen een groep landelijke projecten.

Stellingen

Na de presentatie worden verschillende stellingen besproken. De deelnemers zijn het unaniem eens dat ervaringsdeskundigen kunnen meewerken aan onderzoek en hierin zelfs een essentiële rol spelen als de juiste (onderzoekstechnische) ondersteuning wordt geboden.

Ongewenst gedrag

Een ander onderwerp betreft het aanspreken van mensen op ongewenst gedrag. Er worden ervaringen gedeeld over ervaringsdeskundigen die dit gedrag wijten aan hun kwetsbaarheid en er niet op aangesproken willen worden. Benadrukt wordt dat ongewenst gedrag altijd besproken dient te worden en dat dit in regelgeving moet worden vastgelegd. Reflectie op eigen gedrag is immers onmisbaar als ervaringswerker.

Opleiding

Gewoonlijk een heet hangijzer zijn de opleidingen voor ervaringsdeskundigheid. Alle deelnemers zijn echter van mening dat niet gediplomeerde ervaringsdeskundigen ook ervaringsdeskundig zijn. Door de onderverdeling van betaalde of niet betaalde ervaringswerkers en op basis van opleidingsniveaus verandert de praktijk van ervaringsdeskundigheid soms bijna in een systeem. Dat moet voorkomen worden. Daarnaast wordt benadrukt waar het echt om gaat: ‘het op deskundige wijze inzetten van eigen ervaring’.

Ook wordt het belang genoemd van het waarderen van alle smaken die er zijn op het gebied van ervaringsdeskundigheid; gastvrouw, beleidsadviseur of coach. De discussie over verbeterde waardering moet gevoerd blijven worden. Rosalie: “Een organisatie kan niet alleen zeggen: we willen werken met ervaringsdeskundigen.” Ervaringswerk moet als ieder ander werk gewaardeerd worden, ook in betaling. Hiervoor is niet alleen draagvlak nodig binnen hulpverleningsteams maar ook bij ambtenaren, de gemeente, het management en de directie van organisaties.

Beroepskracht en ervaringsdeskundig?

Een andere interessante discussie die ontstaat gaat over ervaringsdeskundige beroepskrachten. Volgens een aantal deelnemers is dit geen verenigbare combinatie. Als hulpverlener heb je je aan alle protocollen te houden. De kracht van een ervaringsdeskundige is onder andere de scharrelruimte die het biedt. Een deelnemer noemt dat hij een jongen kon ondersteunen terwijl hij 1,5 uur samen sigaretten rookte in de isoleercel. Er wordt benoemd dat je op een andere manier naast een Amsterdammer kan staan. Andere deelnemers geloven dat het ingewikkeld, maar ook verrijkend is als hulpverleners hun eigen ervaring inzetten in het ondersteunen van mensen. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.

De Vrijwilligersacademie kijkt tevreden terug op een masterclass waarin zoveel ervaringsdeskundigen en bondgenoten bijeenkomen. Deze groepen hebben elkaar nodig om te blijven pionieren. Met nieuwe ervaringen rijker, elkaar blijven versterken. Dat is het devies.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!