terug

Een kopje koffie

Nieuws, Column & Achtergrond

vrijdag 1 februari 2019

Een kopje koffie

Trainer Jaap Vriend ontwikkelt een nieuw theatercollege over oplossingsgericht werken. Hij legt uit waarom zijn oma oplossingsgericht bezig is.

Net binnen op bezoek bij mijn oma, zegt ze: “ga jij daar maar zitten.” Ik zet mij neer op haar favoriete stoel bij het raam en zeg: “oma waarom heeft u allemaal handdoeken op de leuning liggen?” Ze mompelt dat een beetje weg en schenkt de koffie in. We praten wat over allerlei koetjes en kalfjes. Ik neem een slokje van mijn koffie en verdomd ik laat het kopje vallen en mijn oma zegt: “daarom liggen er nu handdoeken op de leuning!”

Neem nu mijn onhandigheid die mijn oma blijkbaar zo goed kende. Je wil niet weten hoeveel glazen ik heb laten omvallen in mijn leven. Tegen hoeveel stoelen en tafels ik ben opgelopen met mijn lange ledematen! Dat leverde ongelukjes op, vlekken op kostbare meubels, maar ook veel komisch vermaak voor huisgenoten en omstanders.
Mijn oma besloot terecht om niet mijn onhandigheid aan te pakken of om mij vooraf al te vermanen (doe voorzichtig!), maar om eenvoudig wat voorzorgsmaatregelen te nemen.

Je hoeft de oorzaak niet te kennen, om al met een oplossing aan de slag te gaan

Mijn onhandigheid moet toch genetisch zijn of een stoornis, waar je diepgravend onderzoek naar zou kunnen doen. Maar in feite maakt het niet uit. In oplossingsgericht werken kijk je vooral naar de toekomst. Elk probleem wordt bij oplossingsgericht werken beschouwd als een al dan niet uitgesproken wens tot een realistische verandering.

Naast wat handdoeken legt mijn grootmoeder hier ook een van de fundamenten van oplossingsgericht werken neer: geen problemen oplossen, maar oplossingen bouwen. Met andere woorden, je hoeft de oorzaken van een probleem niet te kennen om al met een oplossing aan de slag te gaan.

Belangrijk is hierbij een onderscheid te maken tussen problemen en beperkingen. Voor een beperking is geen oplossing denkbaar. Denk aan een handicap of een ongeneeslijke ziekte. Beperkingen, hoe moeilijk ook, moet je erkennen en later accepteren. Je hebt er geen invloed of controle op. Als je dit realiseert, en dat is vaak een lange weg, kun je aan de slag met de gevolgen van de beperking.
Mijn oma behandelde mijn onhandigheid als een beperking en had een simpel praktisch antwoord op de gevolgen daarvan: een handdoek.

Lange tijd zag ik mijn klunzigheid hetzelfde als mijn oma, als een vaststaand gegeven, totdat een verrassende wending volgde en verandering volgde. Daarover de volgende keer meer!

Jaap Vriend, trainer bij de Vrijwilligersacademie

Meer weten over oplossingsgericht werken? Je kunt je hier opgeven voor de vervolgtraining Oplossingsgericht Werken die start op 2 april. Het theatercollege De Negen Open Deuren blijft gewoon te boeken voor organisaties en is voor iedereen te zien op 16 april zien in het Torpedo Theater in Amsterdam.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!