terug

Over eenzaamheid en een spaarpotje met contacten

Eenzaamheid staat steeds meer in de belangstelling. Daarom duiken we in dit moeilijke onderwerp en kijken wat u kunt doen als vrijwilliger.

Misschien voelt u zich weleens eenzaam of kent u iemand die zich zo kan voelen. Dat is niet zo gek. 300.000 Amsterdammers voelen zich namelijk eenzaam. Dat zijn er best veel, waarvan 11 procent van de Amsterdammers zich ernstig eenzaam voelt. In Engeland hebben ze sinds kort zelfs een Minister van Eenzaamheid. Een groot probleem dus, die we niet zo één twee drie kunnen oplossen.

Maar, wat is eenzaamheid?
Eenzaamheid is iets wat heel persoonlijk is. Het is een gevoel, waarbij u niet of te weinig contacten heeft die van waarde zijn. Eenzaamheid kan opeens opspelen, door een verandering die het dagelijks leven verandert. Zoals een beperking, ziekte of verlies van iemand. Daarnaast zijn er veel veranderingen in de wijk, in de zorg, in de maatschappij en economisch die het er niet makkelijker op maken. Er zijn twee soorten eenzaamheid: emotionele – en sociale eenzaamheid. Emotionele eenzaamheid gaat om het missen van een intieme relatie of een hechte band met iemand. En sociale eenzaamheid is het missen van betekenisvolle relaties met veel mensen die dichtbij staan. Trouwens, eenzaamheid is iets anders dan een sociaal isolement.

Iemand die zich eenzaam voelt, dat ziet u niet snel aan de buitenkant. Het is ook iets van alle leeftijden, dus niet alleen ouderen voelen zich eenzaam. Het gevoel van eenzaamheid is vaak een stapeling van factoren. Er zijn wel een aantal signalen, zoals vermoeidheid, slechte zelfzorg, negatief zelfbeeld en weinig betekenisvolle contacten. Het is daarom belangrijk om er gewoon te zijn voor iemand, zoals bij de presentie benadering. En om goed te kijken naar wat die persoon nodig heeft en het contact voor langere tijd aan te gaan. Soms helpt het al dat ze weten dat er iemand is, waarmee ze kunnen praten. Maar kunt u er als vrijwilliger altijd wat aan doen? Nee, niet altijd.

Masterclass
Jenny Gierveld doet al 50 jaar onderzoek naar eenzaamheid en de gevolgen ervan onder 4000 mensen. Op 15 februari was zij master tijdens de masterclass Eenzaamheid: wat helpt? We gingen met haar in gesprek om te kijken wat wij kunnen doen om eenzaamheid voor te zijn. Zodat iemand niet ernstig eenzaam wordt. Haar tip: spaar belangrijke vrienden en contacten op, voor een waardevol netwerk voor nu en later.

Trainer en gespreksleider Renate Schepen is van mening dat het mooi is dat een hoogleraar die meer dan 50 jaar onderzoek doet naar ‘eenzaamheid’ en waarschijnlijk honderden wetenschappelijke stukken hier over heeft gelezen, zo toegankelijk kan vertellen en gewoon verwijst naar een column uit het tijdschrift Margriet, waarin op een herkenbare manier inzicht gegeven wordt in hoe iemand met eenzaamheid en het voorkomen daarvan omgaat.

Uit haar onderzoek bleek dat interventies als mensen al eenzaam zijn heel moeilijk zijn, daarom pleit zijn ook vooral voor preventie. Ze hield ons ook een goede spiegel voor. ‘Zijn we zelf voorbereid als we 80 zijn?’. Hoe hebben wij ons sociaal konvooi op orde en hebben wij het door als mensen uit ons sociaal konvooi misschien eenzaam zijn?

Alom veel waardering voor deze inspirerende master en masterclass.

Bronnen
Masterclass eenzaamheid 21 september 2017
Het begint met snappen. Wat is eenzaamheid eigenlijk?
Aanpak [Een]zaamheid Amsterdam
De aanpak van eenzaamheid: feiten en misverstanden

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!