Kraan open
Nu ik iets ouder en wijzer ben weet ik dat ik ook even naar de kraan kan lopen als mijn glas halfleeg voelt. De kraan bestaat voor mij onder andere uit de liefde van mijn nichtje en neefje Norah en Nathan. Vlak voor de laatste lockdown bezocht ik met hen ‘de krullenkapper’ in Tilburg. We hebben namelijk allemaal in meer of mindere mate een flinke bos krullen.
Terwijl moeders haar in de verf zat, ging ik met Norah (9) en Nathan (3) naar een binnenspeeltuin. Ze hadden zich enorm verheugd op dit evenement. Ik ben, net zoals mijn eigen moeder, enigszins overbezorgd. Hun moeder drukte mij op het hart dat het doel is om de kinderen levend door de middag te brengen en dat het normaal is als ze even kwijtraken. Ze kent mij net iets té goed.
Houd ze in leven
Nathan maakte mij allereerst geld afhandig voor de speeltoestellen die muntjes vereisten. Hij wilde in een wiebelende locomotief. ‘Die doet het maar 1 op 9 keer’ zei de gastheer van de speeltuin. We kregen een hand vol munten. Iedere keer als we tevergeefs een munt in het treinstel gooiden speelde een bandje af waarop een mannenstem met Limburgs accent opgewekt zei: ‘Gooi er maar een muntje in… Dan gaan we even een ritje maken’. Het deed mij denken aan iets dat voorafgaand aan een kinderkidnapping wordt gezegd, maar ik heb dan ook veel crime series gekeken. Nathan was vooral teleurgesteld dat we de trein niet aan de praat kregen.
Ter afleiding gingen we een spiegelhuis in. Ik was blij toen we het spiegeldoolhof weer uit mochten, enkele blauwe plekken in opkomst rijker. We vervolgden de laatste activiteiten. Nathan bleek al beter op de mini-motor te rijden dan zijn tante. Als toetje wachtte ons het klauterparadijs. Norah was hier al in geweest en zei dat ik ook makkelijk mee kon naar het balspel dat zich binnen het gangenstelsel van het klauterparadijs bevond. Ze manipuleerde mij door te zeggen ‘tante Mirte zou dit ook doen’. De manipulatie werkte en ik klom achter haar en Nathan aan.
Plakkerig
Het bleek erg lang klimmen op handen en knieën, door gaten waar ik nét door paste. De zachte kussens waren plakkerig. Van snottebellen en snoepjes denk ik. Ik betreurde mijn keuze maar ik kon ook moeilijk terug. Het balspel was best leuk. Gelukkig vond ik daarna een shortcut terug uit het gangenstelsel. Plakkerig en voldaan gingen we terug naar de kapper. We stapten bij moeder in de auto. Ik voelde me een leuke tante en was blij dat het evenement voorbij was.
Toen volgde een onverwachts geluid. ‘Tante Maria heeft mij geslagen vandaag’, zei een driejarig stemmetje vanaf de achterbank. Dit was niet het geval (ter info), maar toch keek ik even angstig naar mijn nicht. Gelukkig bleek zij mij blind te vertrouwen. Nathan vervolgde met: ‘Tante Maria is héél erg stout!’ Hij gilde het even later uit van de lach om zijn eigen grap. Ik voelde dat zijn beschuldiging van mishandeling op een bijzondere manier ook wat liefdevolle aandacht was voor zijn tante.
Valentijn
Deze Valentijnsdag maak ik me niet druk. Ik heb al voldoende aandacht en grootse belevenissen meegemaakt dit jaar. Uit mijn kraan komt voldoende water en ik ben niet meer beschuldigd van misdaden sinds die dag.