terug

Een ommetje met mijn ego

Column

zondag 29 november 2020

Een ommetje met mijn ego

Een wandelapp. Zeker geen onderwerp waar gewoonlijk mijn interesse naar uitgaat. Maar een beloning voor lichamelijke beweging, dat klonk best goed…Column door Maria Stijntjes

Motivatie

Waarover hebben we wel macht? Vorige week hoorde ik collega’s praten over een wandelapp. Zeker geen onderwerp waar gewoonlijk mijn interesse naar uitgaat. Toen hoorde ik hen praten over het behalen van medailles. Virtuele punten en medailles. Geen zilveren plak in de hand of om de nek. Nee! Een virtuele erepenning die in de app verschijnt. Mijn belangstelling was gewekt. Een beloning voor lichamelijke beweging, dat klonk best goed. De beloning van fysiek, mentaal en emotioneel gezonder worden is voor mij veelal niet genoeg motivatie om in actie te komen. Gek genoeg.

Judoka

Ik ben nooit een groot fan geweest van sporten. Als 5-jarige deed ik wel graag aan judo. Mijn judoleraar, Cees was, in mijn herinnering, een héle grote man met een héle grote ronde buik. Bovenop zijn hoofd groeide geen haar. Aan de zijkanten wel, in de vorm van een Romeinse lauwerkrans. Hij zei tegen mijn moeder dat ik béresterk was. Ik vond het een geweldig compliment. Mijn judotechniek was zeer goed maar ik groeide een kop boven mijn leeftijdsgenoten uit, tijdens een groeispurt. De kinderen die even groot waren als ik, konden de judo-moves op een hoger level. Mijn carrière als judoka stopte door de spurt.

Rebels gymmen

Op de middelbare school was de lust naar sport volkomen uitgedoofd. Het was geen leuke tijd privé en om dan ook nog trefbal te doen in een muf gymlokaal vond ik vreselijk. Ik bedacht strategieën om zo min mogelijk te bewegen tijdens de gymles. Mijn favoriete was: mij zo snel mogelijk ‘af laten gooien’ met de balspellen zodat ik aan de zijkant kon zitten. Ik keek de persoon met de bal dan indringend en vragend aan. Vaak werd mijn wens ingewilligd en werd ik spoedig af gegooid. De rebelse puber in mij vond dit ook wel ‘cool’. Opstandig zijn was toch één van mijn hoofddoelen in die periode.

Medailles

Tegenwoordig ben ik dus nog steeds geen sportfan maar zonder enige opstand besloot ik de wandelapp te downloaden en mee te doen in het digitale wandelteam van mijn werk. Mijn collega’s hadden al 30 punten behaald omdat ze al even bezig waren. Ik liet er geen gras over groeien en maakte mijn eerste ommetje die middag. Het werkt eenvoudig. Knopje indrukken aan het begin van de wandeling, aan het einde van de wandeling weer een knopje. De medailles konden binnenstromen! Helaas had ik maar 8 punten behaald. De volgende dag slechts 6 voor mijn wandeling. Ik liep enorm achter op mijn collega’s.

Fanatisme

Voor- en nadeel is dat je in eenzelfde ommetje-team dus kan zien hoeveel punten eenieder heeft. Mijn collega’s zijn veelal druk bezig met werken, vriendelijk en niet oordelend. Ik dacht toch: ‘Ik moet mijn punten opkrikken. Anders denken ze dat ik de hele dag op de bank lig anders met een zak chips’ óf ‘wanneer gaat Maria nu weer eens wandelen, die doet ook niks?’

Ik vermoed dat zij zich hier niet mee bezig houden in het echte leven. Toch resulteren de virtuele punten erin dat ik nu al een week wandelingen maak . Ik ben de trotse eigenaar van 63 XP-punten en een bronzen medaille. Mijn ego en fanatisme zijn veelal niet helpend maar nu wel. We wandelen samen de sterren van de hemel.

Wil je ook meedoen met al dit wandelplezier? Doe gratis mee in het team van de Vrijwilligersacademie. Download gratis de ‘Ommetje-app’ van de Hersenstichting en meld je aan met de code ‘BCL6B’

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!