terug

Hoe gaan we de opleiding tot ervaringsdeskundige vorm geven? Wat is de meerwaarde? Twee vragen – geen sluitende antwoorden. Een impressie van het congres Het labyrint van ervaringsdeskundigheid op woensdag 20 juni 2018.

Door Franckx van Tilbeurgh, ambassadeur voor de Vrijwilligersacademie Amsterdam.

Twee vragen. Geen sluitende antwoorden. Een debat dat duidelijk aantoont dat er nog een lange, moeizame weg te gaan is om enig doel te bereiken. We bevinden ons in het labyrint, een doolhof, waarvan we de uitgang nog niet hebben gevonden.

Dit essay probeert voorzichtig antwoorden te geven op vragen zoals:
• is de opleiding tot ervaringsdeskundige zinvol?
• hoe kan de opleiding tot arbeidsdeskundige eruit zien?
• wat beogen we sociaal maatschappelijk met de opleiding tot ervaringsdeskundige?

Kun je ervaringsdeskundigheid leren?
Ervaringsdeskundigheid ‘leer’ je in de praktijk. Wat betekent het voor je als je een psychiatrische diagnose of schulden hebt, in armoede leeft of verslaafd of slecht bent gehuisvest? Leidt dat tot sociale uitsluiting. En wat betekent dat?

Heb je één of meer of enig ander identiek ‘probleem’ niet doorleefd, dan mis je de praktische ervaring dat direct van invloed is op je deskundigheid.

Ervaringsdeskundigheid is te ‘leren’. Het is dan van belang dat je direct oog in oog staat met dergelijke ‘moeilijkheden’. Pas nadat je die leerschool hebt doorlopen ben je in staat tot meeleven, inleven. Uit meeleven en inleven vloeit meerwaarde voort. Degene die te maken heeft met de ‘problemen’ die tot sociale uitsluiting leiden staan centraal. Zij zíjn de motor die ervaringsdeskundigheid belichamen.

Dan volgt de vraag of het inzetten van ervaringsdeskundigen als nieuwe beroepskrachten van invloed is op andere professionals werkzaam binnen het sociaal domein. Is er sprake van broodroof? Die bedreigingen hoeven er niet te zijn.

Zijn ze er wel dan is sprake van angst. Angst is nooit enig uitgangspunt, wel een slechte leermeester. Professionals van beide disciplines binnen het sociale domein doen er vooral goed aan zich te focussen op samenwerken. Elkaar helpen om het hoogst haalbare rendement te halen uit de relatie tussen beroepskrachten en de cliënten.

Daaruit vloeit als bijna vanzelfsprekend de vraag voort wat gaat een nieuwe opleidingsrichting en de inzet van deze mensen in een arbeidsrelatie kosten?
Iedere opleiding kost de samenleving geld. Investeren daarin betekent we steeds beter inspelen op de behoeften van cliënten. Vanaf het begin zorgen voor een goede balans tussen vraag en aanbod. De gedachtegang is ook: cliënten leren niet afhankelijk, maar zelfredzaam te zijn.

De weg vinden naar de opleiding tot ervaringsdeskundige is lang en moeizaam. De uitgang van het labyrint van ervaringsdeskundigheid kunnen we samen vinden. Inzet van iedereen en doorzettingsvermogen zijn hierbij onmisbare handvatten. Én een samen te maken, degelijk, ‘plan van aanpak’. Er zijn volop mogelijkheden.

Franckx van Tilbeurgh
Ambassadeur voor de Vrijwilligersacademie Amsterdam

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!