Als goede voornemen van 2023 wilde ik me gaan bezinnen bij een kalm meer. (zie ook vorige column ). Dit in navolging van de Amerikaanse schrijver Henri Thoreau.
Natuur is niet stil
Ik ontdekte dat een van de rustige natuurgebieden van Nederland verrassenderwijs pal onder Amsterdam te vinden is: het Botshol! Ik ging daar razendsnel heen om tot rust te komen. Het eerste wat ik daar opmerkte was een overweldigende hoeveelheid natuur in de vorm van massa’s vogels, die het geluid produceerden van vijf langsrijdende treinen. Verbijsterd ging ik zitten aan de rand van het water en eenmaal bijgekomen was ik klaar om tot mezelf te komen. Ik staarde naar al het prachtige blauwe water dat ik maar kon zien tussen de kitesurfers door.
En je bent er niet alleen
Lieve lezers ik was daar helemaal niet alleen. Er waren naast vliegerende surfers, zwemmers met rode boeien en natuurlijk wandelaars. Ook die laatsten produceerden veel kabaal. Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit zoveel geklaag gehoord als daar op een van die stilste plekken van Nederland. Ik was nieuwsgierig naar hun klachten en begon daarom nauwkeurig te luisteren, maar ik kon ze niet verstaan door alle voorbijkomende vliegtuigen.
Eindelijk begon de herrie wat te luwen. Ik begon wat inspirerende gedachtes te krijgen totdat er rechts van mij een aantal mensen begonnen met een stilteretraite. Deze mensen deden zo hun best met collectief stil zijn dat ik in mijn tas moest grijpen naar geluidsdempers.
Langzamerhand begon ik te verlangen naar de rust van Amsterdam en ik besloot me verder terug te trekken in de rimboe van het Botshol. Ik baande me een weg tussen alle rietkragen en ontdekte een kleine open plek waar geen mens meer was te zien.
Wat wil ik?
Ik ging zitten en bedacht me weer waarom ik daar was. Omdat ik me meer wilde bezinnen en in het nu wilde leven en de oplossing daarvoor niet langer wilde zoeken in het non-stop kijken op nu.nl.
Ik wilde zijn zoals de Amerikaanse schrijver Henri Thoreau die zei: “Bij elke weersgesteldheid, op elk uur van de dag of nacht, ben ik erop uit geweest om van het moment te profiteren en het ook in mijn stok te kerven om op het ontmoetingsplek van twee eeuwigheden te staan, verleden en toekomst en dat is precies het huidige moment; om me daar aan te houden.”
Hier en nu
Een prachtig streven dat ik meteen goed kon testen, omdat het flink begon te regenen. Terwijl ik daar tussen de rietkragen steeds natter werd, probeerde ik te profiteren van het moment. Hier was ik, in het Botshol, doorweekt en in mijn hoofd popte het oudhollandse spreekwoord op: bezint eer gij begint met bezinnen.