In sommige gesprekken is het opeens alle hens aan dek. Dat is voor een communicatietrainer bij de Vrijwilligersacademie natuurlijk niet anders. Maar ook al weet je van alles over de theorie, je kan je toch nog ongemakkelijk voelen in een gesprek.
Feminist
“Ben jij een feminist?” vraagt een vrouw mij op een feestje. Oei, op dit onderwerp voel ik me nooit zo op mijn gemak. Ik antwoord lichtelijk in paniek dat ik feminist een te groot woord vind, maar dat ik trots kan zeggen dat ik bij elke verkiezing weer trouw op een vrouw stem. Ze zegt dat dat een mooi begin is, maar haar ogen vertellen mij ondertussen dat zij dit bij lange na nog niet genoeg vindt. Ik voel me in dit gesprek een beetje de onderliggende partij. Hoe kunnen mannen ooit goedmaken wat ze vrouwen in de loop der millennia hebben aangedaan?
Hipparchia
Haar blik verandert in lichtelijk afkeurend als ik zeg dat ik bezig ben met een onderzoekje waarbij ik Diogenes en Thoreau, twee einzelgängerachtige filosofen wil vergelijken. Terwijl ik het zeg: merk ik op: “o, jee dat zijn natuurlijk weer mannen. Ik zou graag nog een vrouw toevoegen” De vrouw op het feestje zegt: “nou, ja het is ook logisch dat het weer over mannen gaat. Vrouwen hebben helaas in de loop der eeuwen constant te weinig kansen gehad om op te vallen.” “Au,” denk ik. Dan breng ik een geheim wapen in stelling: “Ik denk er trouwens wel over om Hipparchia in het verhaal op te nemen.” “Wie is dat?” vraagt de vrouw aardig.
Ha! Nu kan ik in dit gesprek misschien toch weer op gelijk hoogte komen. Of is dit weer typisch een mannelijke reactie, want een gesprek is toch geen wedstrijd? “Ja Hipparchia”, zeg ik blij. “Zij was een Oudgriekse filosofe die een paar honderd jaar voor Christus leefde en zij heeft zichzelf bevrijd en daardoor vele vrouwen geïnspireerd.”
De filosoof, de hond en de bruiloft
Toevallig was ik net bezig met het boek “De filosoof, de hond en de bruiloft” van de ongeëvenaarde Nederlandse striptekenaar Barbara Stok. In dit prachtige graphic novel vertelt Stok over hoe het rijke meisje Hipparchia steeds meer aandacht krijgt voor de straatarme denker Crates. Hipparchia heeft zelf grote belangstelling voor de grote vragen van het leven (die bij ons op de Vrijwilligersacademie in zulke goede handen zijn bij Dick de Korte) en gaat verkleed als man in de leer bij de dakloze wijze. Wat er dan allemaal gebeurt, verklap ik niet maar Hipparchia is nog steeds de stralende vrouwelijk ster onder alle klassieke Griekse filosofen. Helaas is zij ook de enige.
De vrouw op het feestje is geïnteresseerd en zegt dan een variatie van wat deelnemers van een training ook vaak na afloop zeggen: “goh wat leuk, zo leer je op elke feestje (training) toch weer wat nieuws!”
Zij blij, ik hartstikke blij. “Zou er nog wat te eten zijn in de keuken?”