“He jij! Oneerlijk mens!” Ik schrok op uit mijn gedachtes tijdens mijn middagwandelingetje over de Dam in Amsterdam. Zag en hoorde ik dit nou goed? Had deze naakte (!) man van een jaar of vijfenvijftig het nu tegen mij?
Mensenkennis
Oneerlijk mens, ik moest hem nageven dat hij mensenkennis had. Een gemiddeld mens schijnt volgens verschillende onderzoeken per dag 1 a 2 keer te liegen en ik geef toe dat ik geen uitzondering ben. Vooral mijn dochtertjes zijn het slachtoffer van mijn leugentjes. “Nee hoor, we hebben echt geen chocola in huis,” zeg ik dan, terwijl ik een paar uurtje later – als ze liggen te slapen – het ene na het andere paaseitje weghap.
Maar de hamvraag nu was natuurlijk, wie was deze man en wat deed hij in zijn blootje op de Dam? Was het een straatartiest die het zat was om magere Hein te spelen? Of was het een bankslaper die nu toch echt alles kwijt was? En waarom was hij nog niet opgepakt wegens obsceen gedrag? Genoeg reden om eens een praatje met hem te maken.
Praatje
Ik liep op hem af en vroeg hem zijn naam. De grijsaard bleek Dio te heten. Hij priemde zijn wijsvinger in mijn borstkas en ging nog even tegen mij tekeer:
“Schaam je je niet CO2 uitstoter! Hoeveel vluchten heb je wel niet gemaakt in je leven! Ik schat wel 50!” Wel verdraaid! Hij had weer gelijk, hoewel ik door grote vliegschaamte al een paar jaar geen druppel kerosine meer heb verbruikt.
“En jij eerlijk mens met je smartphone! Weet je hoeveel kinderen in China in de mijn werken voor de lithium van jouw telefoon! En jij met je leren schoenen, hoeveel koeien hebben daarvoor lopen creperen? En je kleren, hoeveel meisjes werken wel niet in een naaiatelier in Bangladesh om die te maken? Terwijl ze ook nog eens bang moeten zijn voor de overstromingen die komen door jouw ongelooflijke C02 uitstoot, jij vervloekte westerse mens.”
Ongemak
Ik moet zeggen dat ik me ongemakkelijk begon te voelen in dit wat eenzijdige gesprek. Hij had duidelijk geen training gespreksvaardigheden gevolgd op de Vrijwilligersacademie. Ik keek schichtig om me heen waar de politie bleef. Wat was dit voor onheilsprofeet? Of voerde hij campagne voor een of andere politieke partij?
Ik bleef kalm: “Rustig, rustig Dio, wat maakt dat je hier midden op de Dam zo loopt te foeteren?” En waarom juist tegen mij?”
Hij ging door: “Wat denk jij mens: denk je dat als ik dit ergens op een afgelegen plekje in de natuur van Amsterdam zou doen, denk je dat je dan naar me had geluisterd? En trouwens waar vind je nog een stukje afgelegen natuur in deze stad? Ik heb op dit plein gewoon een groter bereik. En waarom jij? Omdat je gewoon net als alle anderen bent en voordat je weer wat zegt: waag het niet om je mond open te doen. Het stinkt hier al genoeg.”
Al een paar jaar geef ik op de Vrijwilligersacademie de training omgaan met agressie, maar nu was ik toch sprakeloos. Wat moest ik doen? Mijn hersens kraakten en knarsten in de zoektocht naar een creatief weerwoord…
Wordt vervolgd.