terug

“Ik ben met ervaringsdeskundigheid begonnen nadat ik heel lang thuis heb zat met een arbeidsongeschiktheidsuitkering na de middelbare school. Nu werk ik 2 jaar bij De Vrijwilligersacademie om mijn ervaring en de kennis die ik daaruit heb gehaald te delen zodat deelnemers daar gebruik van kunnen maken.”

Kun je iets over jezelf vertellen?

Het is een proces geweest van leren praten over wat je hebt meegemaakt en leren nadenken over de informatie waar iemand iets aan heeft in een training. Wat helpt iemand om een kwetsbare situatie beter te begrijpen of vooroordelen weg te nemen? Hoe maak je het normaal om af te wijken? We zijn met heel veel mensen die het allemaal net niet redden en soms vanwege een beperking in denken of gevoel of hoe je om kan gaan met het leven. Dat probeer ik te normaliseren door mijzelf als voorbeeld te gebruiken maar ook als ervaringsdeskundige co-trainer van de Vrijwilligersacademie. Zodat er meer ruimte komt voor mensen die net niet meekomen. Meer begrip hiervoor en respect voor wat mensen wel kunnen.

Soms krijg je in de training cursisten die mensen zielig vinden, maar daar heb je ook niks aan. Het is een evenwicht. Je weet nooit wat iemand denkt. Iemand heeft zijn krachten en zijn beperkingen en dat is oké. Als vrijwilliger kan je daar iets in betekenen. Iemand ondersteunen om die eigen kracht te vergroten, waardoor iemand net weer een stapje verder komt.

Wat vind je leuk aan de Vrijwilligersacademie?

We werken met grote groepen en veel cursisten. Dat we cursisten leren dat je iemand echt kan ontmoeten zonder dat je iemand wil helpen omdat die ‘zielig’ is. Dat je iemand wil ontmoeten omdat het een waardevol mens is.

Wat reik je cursisten aan waardoor ze vanuit die positie kunnen starten?

Ik heb mijzelf als voorbeeld. Ik heb officieel de zwaarste diagnose; schizofrenie. Ik leer vrijwilligers die een beeld hebben bij ‘een persoon met schizofrenie’ dat zo’n beeld niets zegt. Ik heb een gezin, een dochter een betaalde baan en ik zorg voor mensen. Dat wil niet zeggen dat zo’n ziekte je leven niet kan ruïneren.

Het is heel menselijk om te denken “die persoon heeft die kwetsbaarheid dus dan gelden deze dingen: dan kan je niet voor jezelf zorgen, dan is diegene gevaarlijk”. Om die vooroordelen weg te nemen, daar zijn ervaringsdeskundigen voor. Dat doe je door jezelf te laten zien. Dat je ondanks en ook dankzij je eigen kwetsbaarheden sterk bent. Dat doen we samen met ervaringsdeskundigen.

Het is hartstikke leuk dat er in de basistraining altijd een ervaringsdeskundige trainer meeloopt. Het is makkelijk om te zeggen dit moet je wel of niet doen als vrijwilliger, maar als je een levend voorbeeld hebt, dan spreekt het meer. Het is geen tekst, maar een persoon die een ervaringsverhaal vertelt.

Wat vind je van de nieuwe basistraining voor maatjes?

Wat ik heel goed vind aan die training is dat de presentiebenadering centraal staat. Met name dat je meer níet weet dan dat je wel weet. Dat je in het contact maken als vrijwilliger er bewust van bent dat je iemand eigenlijk niet kent. Ik geef cursisten dit mee; dat ze naar iemand moeten luisteren om te leren wie ze voor zich hebben. Je weet niet wat goed is. Je krijgt handvatten, maar je weet het niet.

Je ziet mensen met volle moed beginnen als vrijwilliger, maar die te snel willen. Met langzaam contact, daar win je dingen mee. Wees je bewust dat als het voor jouw idee niet goed gaat, dat het misschien toch waarde heeft voor een deelnemer. Dat iemand bijvoorbeeld heeft kunnen oefenen om met iemand contact te maken of grenzen te stellen. Iemand gaat in zee met een vrijwilliger omdat diegene een verandering wil maken. Hoe wil je iets oplossen als je eigenlijk het probleem nog niet weet? Mensen zijn altijd ingewikkelder dan je denkt. Je loopt altijd achter de feiten aan.

Hoe ga je daarmee om als vrijwilliger?

Het gaat om de machteloosheid in het contact. Het is belangrijk dat je die machteloosheid erkent en er niet aan voorbij gaat. Het is fijner voor iemand een vrijwilliger te hebben die het volhoudt dan iemand die teleurgesteld raakt.

Wat is volgens jou het belangrijkste dat vrijwilligers meekrijgen in de training?

Een aantal dingen hebben we al besproken. Wat ik in ieder geval benadruk naar vrijwilligers is dat zij heel belangrijk zijn in iemands proces. De kans is groot dat je niet gaat zien wat voor verschil je maakt in het leven van een deelnemer. Ik steek ze een hart onder de riem, dat het niet altijd makkelijk is om contact te maken. Je ziet vaak niet de oogst. Een maatjescontact kan een stap zijn naar bijvoorbeeld betaald werk, drie jaar later. Wees je er van bewust dat het van belang is wat je doet.

Om te herstellen van een kwetsbaarheid, een beperking of een ziekte of hoe je het wilt noemen heb je andere mensen nodig. Je hebt het nodig dat iemand zegt: ‘Je kunt niet de hele dag in je bed blijven liggen.’ Mensen die een vrijwilliger krijgen, zijn vaak hun hele netwerk kwijt. Terwijl het zo belangrijk is dat iemand op bezoek komt. Dat had ik zelf vaak. Als de GGZ-professional thuis kwam, dan maakte ik net wat extra schoon of deed ik de afwas. Als je geen sociale inbedding hebt, dan heb je geen reden om de dingen te doen die goed voor jezelf zijn. Daarin kunnen maatjes iets betekenen.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!