‘Het is een ggz die uit de klauwen van de zorgverzekeraar blijft en werkt zonder kwaliteitsinstituut, diagnose behandeling combinatie, regels en inspectie’ schrijft Jim van Os, hoogleraar Psychiatrische Epidemiologie en Publieke GGZ.
Terwijl we eigenlijk wel weten dat het geloof in een wetenschappelijk aangetoonde behandeling, los van de persoon van de hulpverlener een illusie is. Het gaat om aandacht en de (vertrouwens) relatie. Dat is ook de werkzame bestanddeel van de informele zorg die maatjes bieden.
Het is maar goed ook dat zorginstellingen ook wakker gaan worden. De GGz moet zichzelf opnieuw uitvinden, zeker als de financiering ervan gaat veranderen.
Jim van Os geeft 3 belangrijk factoren aan: meer samen met ervaringswerkers, minder schotten tussen allerlei financiering en in een ‘social holding’ oftewel een plek in de wijk of online. Hij pleit voor plaatsen waar mensen terecht kunnen met zingevingsvraagstukken. Dat is belangrijk en niet duur.