terug

Spreken is zilver, zwijgen is…

Trainer en theatermaker Jaap Vriend leert oplossingsgericht werken van ervaringsdeskundig kwartiermaker Astrid Philips.

Overal dozen

Meteen toen ik thuis binnenkwam bij mijn maatje, zag ik overal dozen. Verder viel het me op dat deze hoogbejaarde man geen vloer had. Alleen maar een soort ondervloer. Ik dacht: hoe is het mogelijk dat wij in Nederland 90-plussers in een huis laten wonen zonder vloer!

Leren van ervaring

Gelukkig moest ik opeens aan een video denken van een soortgelijke situatie. In het filmpje, een prachtig staaltje van oplossingsgericht werken, legt kwartiermaker Astrid uit hoe ze als vrijwilliger in het buurthuis Piet tegenkwam. Niet veel later vroeg deze veertigjarige man of Astrid en haar collega een keer bij hem langs wilde komen, want hij had veel problemen.

“Toen zijn we bij hem thuis gekomen. We moesten onszelf heel klein maken, want alles stond volgestapeld met dozen en afwas. Alleen zijn WC was eigenlijk schoon. Wij dachten: we gaan nergens over beginnen, dus we hebben heerlijk koffie gedronken. We zijn een keer of drie, vier bij hem langs geweest en heel langzaam vertelde hij dat hij schulden had en dat hij eigenlijk wel zou willen dat het huis wat rustiger werd. Uiteindelijk zijn we langzaam iets gaan opruimen bij hem, zodat hij gewoon lekker kon zitten.
En toen kwam hij twee weken later met zijn telefoon en toen zagen we op een foto dat hij van een kastje twee plankjes had opgeruimd. En daar was hij zo trots op en wij waren ook heel trots. Want dat was het begin. Van het hele huis was dat het begin. En heel langzaam zijn we daar mee verder gegaan.”

Later hebben Astrid en haar collega ook de woningbouw ingeschakeld die het wat grovere vuil kwam ophalen, maar ze refereert nog even aan de start:

“Dat eerste traject dat we heel langzaam zijn kledingkast hebben opgeruimd, toen vroegen we hem: “Hoe komt het dat je nu wel opruimt en al die voorgaande jaren niet?” “Jullie zijn de eersten die niet over mijn huis begonnen. Hoe het er uit ziet, dat er meteen wat gedaan moest worden.”

Knap staaltje oplossingsgericht werken

Ik vind de video een knap staaltje van oplossingsgericht werken, omdat het benoemen van het probleem heel erg bij Piet wordt gelaten. Astrid (“we gaan nergens over beginnen”) hield wijselijk haar mond, sprak over koetjes en kalfjes totdat Piet zelf erover begon dat hij het wel wat rustiger zou willen hebben in huis. Pas daarna begonnen Astrid en haar collega met helpen. Bij oplossingsgericht werken is ook altijd de eerste stap naar de oplossing van belang. Die kan een sneeuwbaleffect veroorzaken. Daarom waren ze ook zo trots toen Piet een klein plankje had opgeruimd. “Dit was het begin!”

Uitsmijter

De uitsmijter van de film is natuurlijk dat Piet zelf zegt dat hij eindelijk in actie is gekomen, omdat Astrid en haar collega niet over het ‘probleem’ begonnen. Slim, want wie ben je als vrijwilliger om te denken dat die ander een probleem heeft? En als het zo is dan weet diegene vaak wel zijn eigen oplossing.

Bij mijn maatje thuis volgde ik (doe meer van wat werkt) Astrids voorbeeld. Ik zei niets over dozen en de vloer die zag, want was er überhaupt wel een probleem? Een tijdje later kwam ik nog eens bij mijn maatje. Er waren nog steeds veel dozen, maar er lag wel een prachtige nieuwe vloer in het huis te blinken. Het leerde me maar weer eens dat spreken zilver is, maar zwijgen goud.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!