De boom is verrassend glad en een kleine kronkel in zijn stam ziet eruit als een schouder. Zal ik mijn wang er opleggen? Zo zou mijn moeë hoofd even kunnen uitrusten. Maar om nou hier in het park om 8 uur ‘s ochtends fysiek contact aan te gaan met een boom waarvan ik niet eens de soortnaam ken?
Vroeg!
Om zes uur was ik opgeschrokken door de wekker thuis. “O, ja,” dacht ik, “ik ga bosbaden, maar waarom zo vroeg?” Trainer en collega Hugo, die mij en andere medewerkers van de Vrijwilligersacademie meeneemt de natuur in, antwoordt even later: “Nu is de lucht fris, vers en crispy. Alles ontwaakt en jij ook.”
Bosbaden komt uit Japan en de bedoeling is om je te “onderdompelen in een niet-technologische omgeving. Door verschillende oefeningen kun je een betere verbinding ervaren met de natuur.
Ik wilde al heel lang een keer met Hugo mee. Net als veel andere mensen snak ik naar een plek zonder techniek. Dit is best moeilijk sinds ik die vermaledijde smartphone altijd met me meedraag. Soms verlang ik ernaar om een hamer te pakken en dat toestel volledig naar de gallemiezen te slaan. Waarschijnlijk een teken dat ik behoorlijk toe ben aan een bosbad.
De verrassende locatie van die van ons is het Rosarium in het Vondelpark. Een plek die ik niet kende. Het is grappig om je collega’s te ontmoeten terwijl het ochtenddauw nog aan de grassprieten zit; alsof we met zijn allen op kamp zijn. Het zonnetje schijnt heel voorzichtig. De eerste opdracht is om de telefoon uit te zetten. De tweede om onze schoenen uit te doen. Het contact met het gras is inderdaad fris. We doen een meditatie, ruiken intens aan een roos (heerlijk) en onderzoeken alle vier de windrichtingen.
Ondertussen komen enkele Amsterdammers voorbij met hun hondje en één man gaat vlakbij ons op een bankje zitten. Stuk voor stuk zijn ze druk met hun telefoon. (Verliezers! Wij baden bos!)
De strijd tussen natuur en techniek
De natuur zoekt nadrukkelijk verbinding door hard te gaan regenen. De techniek laat van zich horen door luidruchtige vliegtuigen die pal boven ons de landing inzetten naar Schiphol. We laten ons niet kennen. Dan mogen we van de bezielde Hugo een boom zoeken om die nader te bestuderen. Hij wijst ons op een verrassend stuk bos pal naast het Rosarium. Opeens lijkt het alsof ik ver in een donker Woud verzeild ben geraakt. Een rubberachtige stukje anticonceptietechnologie wijst er toch weer op dat ik in Amsterdam ben. Ik loop wat verder terwijl ik constateer hoe de strijd tussen natuur en techniek overal zicht- en hoorbaar is in de stad.
Dan zie ik die verrassende gladde boom met de schouderachtige kronkel. Het is nu of nooit. Ik leg mijn wang er heel voorzichtig op. Ik hoor niets in de boom, behalve de regen die een paar meter hoger hard neerkomt op zijn bladeren. Het voelt weldadig en alsof iemand me steun wil geven.
Het is al met al een warm bad. De telefoon blijft nog even uit.
_____________
Ik beveel deze bijzondere ervaring van harte aan! Binnenkort in het aanbod van de Vrijwilligersacademie.
Image by Umkreisel-App from Pixabay