terug

Hopeloos naïef?

Column

zaterdag 21 december 2024

Hopeloos naïef?

Trainer Jaap Vriend komt in een gespannen situatie terecht. Wat hij leerde over sociale veiligheid bij de Vrijwilligersacademie biedt hem raad. Lees hier zijn column!

Tesla

Ongeveer 2 seconden nadat ik was ingestapt in de gloednieuwe Tesla, begonnen een stuk of 6 woedende taxichauffeurs op de ramen te bonken. Ik dacht hopeloos naïef: “denken ze dat ik een of andere politicus ben ofzo?” Mijn Uber-chauffeur stapte spinnijdig uit…

Hoe was ik hier nu weer in beland?

Sociale veiligheid

Een aantal uren eerder had ik net een bijeenkomst over sociale veiligheid bijgewoond op de Vrijwilligersacademie. Voor trainers is dit een belangrijk thema voor een goede bijeenkomst. De vraag is altijd aan het begin: hoe creëer je een zodanige sfeer dat elke deelnemer zich gerust voelt om zich open te stellen? Daarnaast is het belangrijk om in de gaten of iedereen elkaar respectvol behandeld.

Dit kan heel lastig zijn. Niet alleen in cursussen, maar overal waar mensen elkaar ontmoeten. Juist ook in het vrijwilligerswerk. Onze trainingen gaan veel over onderwerpen als assertiviteit en grenzen stellen. Bij de laatste is de hamvraag: waar liggen voor jou de grenzen en wat moet je doen als iemand ze overschrijdt?

Dilemma’s die ik heb meegemaakt in trainingen? Spreek ik iemand aan als die hevig naar alcohol ruikt? (ik weet dat dit niet mag, maar neem ik het wel goed waar?) In Coronatijd: iemand wordt boos op mij omdat ik hem geen hand wil geven. Hoe zorg ik dat ik voet bij stuk houd? Echt heftige situaties heb ik gelukkig niet meegemaakt.

Hopeloos naïef?

De afgelopen week was op een heel ander niveau ook de week van de veiligheid. NAVO-chef Mark Rutte laat ons weten dat we ons mentaal moeten voorbereiden op oorlog. Mijn jongste dochter had hier terecht vragen over, maar ik sus de boel. Ik ben van 1978 en geloof gewoon niet dat oorlog terugkeert naar Nederland. Hopeloos naïef? Amerika trekt zich verder terug met Trump en Poetin komt millimeter voor millimeter dichterbij. Soms zou ik wel willen emigreren naar Nieuw-Zeeland. Ooit zat ik daar aan een romantisch fjord voor me uit te staren, tienduizenden kilometers weg van de bewoonde wereld. Ik mijmerde of ik daar voorgoed vredig zou blijven wonen. Ver van het gedoe.

Ik blijf zitten

Vrede was ver te zoeken rond de chique Tesla. Voor het eerst (!) in mij leven had ik een Uber gehuurd om mij ergens af te zetten op het platteland. De wagen stond voor een station op mij te wachten. Nadat ik instapte, kwamen die woeste mannen. Ze schreeuwen tegen de bestuurder: “we willen hier geen Uber!” Een van de heethoofden vraagt door het dichte raam of ik bij hem wil instappen. Ik kijk om me heen. De auto voelt als een veilige cocon. Ik laat hem via mijn telefoon zien dat ik al voor deze rit heb betaald. Ik blijf een Hollander, ik blijf zitten waar ik zit als ik al heb betaald. Hopeloos naïef?

Ze richtten dan hun woede volledig op de Uberchauffeur. Die beroept zich erop dat we in een vrij land wonen. Hij eist dat ze van hem en zijn luxe bolide afblijven. Het voelt alsof hun discussie minuten duurt. Handhaving komt erbij. Ze ontzetten mijn chauffeur. Eindelijk rijden we dan weg. Ik kijk achterom of taxi’s ons volgen. Dat is niet het geval. Dan hoor ik eindelijk de piepjes en doe mijn gordel om.

Veiligheid staat voorop. Vooral als je hopeloos naïef bent.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over: