terug

Consider it done

Column

vrijdag 27 september 2024

Consider it done

Jaap Vriend is terug! Met zijn column behandelt hij zijn ervaring met de Dam tot Dam loop in lichtgroene broek; een evenement dat niet zonder vrijwilligers kan.

Of er licht was aan het einde van de tunnel, vragen ze me. Nou, liever gezegd een brandende zon! De onderdoorgang zelf is een surrealistische ervaring met zijn paarse, blauwe en rode lichten.
Af en toe rijd ik er weleens met de auto, maar nu zie ik alleen maar hardlopers. Voor mij sprint een groepje jongeren in zwarte shirtjes met daarop de tekst “10 mijlen? Consider it done.”
Dit laatste is een heerlijke term en die roep ik wel eens terug naar mijn vriendin, als zij zoiets vraagt als: “betaal jij de gemeentebelasting?” Het betekent zoiets als “ik ga het onmiddellijk doen!” of “het is al gebeurd!”

optimistisch

De tekst op de shirtjes is optimistisch. Afgelopen zondag was een warme dag voor de Dam tot Dam loop en ondertussen weten we dat 8000 mensen niet eens meer mochten starten, omdat het beschikbare medische personeel het al te druk had met oververhitte hardlopers.

Uit de IJ-tunnel schijnt de zon dus fel en heel onwerkelijk ren ik opeens langs het perron van metrostation Noorderpark waarop veel reizigers verveeld op hun telefoon staren. Maar honderden mensen moedigen ons aan vanaf de bruggen over de S116 en bij de afslag naar de Buiksloterdijk staat plots een volkszanger die een gouwe ouwe inzet over hoe we vanavond ergens gaan dansen. Daar staat mijn steeds warmer wordend hoofd nog niet naar, want ik begin dorst te krijgen en kijk uit naar de eerste verzorgingspost.

1500 vrijwilligers

Maar liefst 1500 vrijwilligers helpen bij de Dam tot Dam loop! Ze bemannen de verzorgingsposten met water en fruit. Het zijn vaak lieve oudere mensen zijn die je bekertjes aanreiken terwijl ze je blikken toewerpen van “been there, done that.”
Andere vrijwilligers staan langs de route en houden assertieve Amsterdammers tegen die heel graag het parcours willen oversteken. Vaardigheden die in onze trainingen aan bod komen zoals grenzen stellen en nee-zeggen hebben ze hard nodig! Vrijwilligers worden geëerd in de hardloopwereld. Zonder hen, geen loop!

Bij de Landsmeerderdijk, waar ik vlakbij woon, rennen mijn dochtertjes een stukje met me mee. Er zijn vlaggen, veel muziek en verkoelende tuinsproeiers. Na een kilometer of 10 is een oud dametje in een scootmobiel al die renners spuugzat en als kamikazepiloot steekt ze over. Ik kan haar net ontwijken en ren hard door. Mijn kans op karma met een goede daad is daarmee verkeken.

laatste loodjes

Bij de A8 maakt de zon ongenadig haar eerste slachtoffers. Ik haal de jongeren met het zwarte shirt in. “Consider it done” lijkt voor hen heel ver weg. Ergens geestig, maar gelukkig onderdruk ik de neiging om dat naar ze te roepen.

In Zaandam lijkt het wel Koningsdag. Honderden mensen staan uitgelaten met elkaar bier te drinken langs de dranghekken. Hijgend en puffend neem ik het ergens in mijn gloeiende hoofd waar.

Direct na de finish reikt een vriendelijke dame me een sportdrankje aan. “Mag ik er misschien nog een?” vraag ik. “Nee,” zegt ze, “dat gaat helaas niet.” Een eerlijke en duidelijke nee, denk ik. Ze zal wel een cursus bij de Vrijwilligersacademie hebben gevolgd. Dan plof ik neer.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over: