terug

Hoe je géén afscheid moet nemen

Column

donderdag 24 februari 2022

Hoe je géén afscheid moet nemen

Nadat ik jaren met plezier de nieuwsbrief mocht schrijven is het tijd om gedag te zeggen. Ik sprak met Karin over een laatste column en zij bracht het thema ‘afscheid’ op. Hoe gemakkelijk ik gewoonlijk ook de pen in klim, deze column is tot het laatste moment uitgesteld. Ik vind het een ingewikkeld thema, zoals je al vermoedt waarschijnlijk.

door huiscolumniste Maria Stijntjes

Ik pas ook wel op je kat

Als vrijwilliger kwam mijn moeite met het thema ook naar voren. Ik moest opletten op mijn woorden en niet roepen “Je mag mij dag en nacht bellen en ik pas ook wel op je kat”, bijvoorbeeld. Het was extra lastig omdat ik vreselijk leuke mensen mocht ondersteunen als vrijwilliger. Mijn lieveling is nog altijd een Jordanese dame uit de Van der Pekbuurt. Mevrouw van Vliet en ik rookten samen sigaretjes met net zoveel kopjes koffie. Ze wilde niet zo’n nette dame die vertelde hoe ze haar leven moest regelen. Ik voldeed aan het profiel en mocht blijven.

Je rol als vrijwilliger

In de basistraining leer je als vrijwilliger gelukkig te communiceren dat je voor een bepaalde periode beschikbaar bent en dat er ook weer een afscheid komt. Ook leer je belangrijke dingen over je rol als vrijwilliger. Je bent geen vriend, maar ook geen hulpverlener. Bij mevrouw Van Vliet had ik dat allemaal niet aangegeven of toegepast, máár ik had ook niet de basistraining gevolgd.

Aan de Senseo

Dat ik geen contacten kon beëindigen of überhaupt grenzen kon stellen resulteerde in een zeer dierbare vriendschap met mevrouw Van Vliet (ik stopte i.v.m. studie als vrijwilliger maar wij bleven samen aan de Senseo tussen haar verzameling poezenbeelden). Gelukkig pakte dit goed uit, maar vaak ook kan het schadelijk voor een deelnemer zijn als je als maatje geen duidelijk kader voor het contact stelt. Daarnaast leverde mijn moeite met grenzen en afscheid nemen ook twee burn-outs op.

De Vrijwilligersacademie

Het duurde wel een paar jaar voor ik hier bovenop kwam. De Vrijwilligersacademie (Karin) bood mij een plek waar ik kon re-integreren en mocht uitvinden waar ik blij van word. Ik schreef met mijn collega’s Esmeralda en Antoinette de nieuwsbrief gedurende enkele jaren en ga nu aan de slag als webredacteur bij een nieuwe organisatie.

Bedankt!

Met deze column wil ik jullie, fantastische vrijwilligers(!), bedanken voor het lezen van de nieuwsbrieven en de leuke reacties die ik hier af en toe op kreeg. En mijn collega’s voor alle inspiratie, humor, positiviteit en de boost in mijn beroepsontwikkeling. Ik kom zeker nog eens koffie met jullie drinken, want ik kan nog steeds geen afscheid nemen!

Maria Stijntjes

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over: