terug

Grote Boodschap

Column

maandag 14 december 2020

Grote Boodschap

Onregelmatig schrijft Trainer Jaap Vriend over dingen die hem opvallen of overvallen in een-op-een communicatie In deze ontmoeting met zijn buurman wordt maar weer duidelijk hoe belangrijk luisteren en geweldloze communicatie is.

Grote Boodschap

Deze zomer heb ik op een verrassende manier kennis gemaakt met een buurman in het speeltuintje voor onze voordeur, waar mijn kinderen aan het spelen waren: zijn iets te grote hond stond op het punt naast de wip te schijten.

Ik heb niet veel strikte grenzen in mijn leven, maar het idee verontruste me om die avond tussen de teentjes van mijn dochtertjes allemaal bruine geurende smurrie los te moeten peuteren.

Ik reageer in dit soort onverwachte situaties vaak niet, of te traag met een te lieve toon, maar het was tijdens een hittegolf, het ging om mijn kinderen en de hond was daadwerkelijk begonnen, dus ik zei: “He man, kijk uit, er komt derrie uit je hond!”

De buurman reageerde als een voetballer die net een elleboog heeft gegeven aan de sterspeler van de andere partij en hiervoor een terechte rode kaart krijgt: als ware hij de onschuld zelve.

Terwijl de hond doorging met zijn grote boodschap, stormde hij op me af en zei: “Dit is deze week in deze &%@buurt verdomme niet de eerste keer, niet de tweede keer maar al de derde keer dat ik om mijn hond een akkefietje heb!”

Opruimen!

Ik bekeek de sterk ogende man eens nauwkeurig en mompelde: “onbegrijpelijk zeg.” En in een vlaag van verstandsverbijstering zei ik: “Maar je gaat die drol weer opruimen!”
Hij keek me boos aan en zei: “Natuurlijk man! Waar zie je me voor aan? Heb je voor mij dan wel een boterhamzakje?” De buurman keek over zijn schouder en zei: “nou doe er eigenlijk maar twee.” Mijn klomp brak. Hoe onvoorbereid was deze man? Ik vond hem de Hugo de Jonge van het hondenuitlaten.

Ik keek in de ogen van de buurman en zag hoezeer hij gebukt ging onder alle akkefietjes in zijn buurt en haalde twee boterhamzakjes voor hem uit de keuken.

Ongelukje

Even later kwam hij met de drol in de boterhamzakjes bungelend aan zijn hand, nog een keer aan de deur. Hij wou toch niet dat ik die ging weggooien? Maar nee, hij zei: “de hondenuitlaatstrook is deze weken onbereikbaar door de werkzaamheden aan de weg en door de hittegolf is het asfalt zo heet geworden dat Donnie amper nog op de weg kan lopen, wil hij ontstekingen aan zijn poten voorkomen. Daarom kan hij maar beter op het gras lopen. Ja dan gebeurt er wel eens een ongelukje.”

Ik dacht er het mijne van, maar terwijl de tanden van Donnie flitsten zei ik: “Ik snap het.” “Ok man,” zei de buurman, “bedankt dat je even naar me wilde luisteren.”

En zo ging mijn nieuwe kennis, met een bungelende drol in de ene en Donnie aan het touw van zijn andere hand op weg naar huis.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!