terug

Ga toch fietsen

Nieuws, Column & Achtergrond

vrijdag 31 mei 2019

Ga toch fietsen

Trainer Jaap Vriend ontwikkelt een nieuw theatercollege over oplossingsgericht werken. In de aanloop daarnaartoe schrijft hij regelmatig columns over dit onderwerp. Op weg naar de premiere op 20 september bij de Vrijwilligersacademie.

Wat zou er mis kunnen gaan?

Argeloos loop ik vanaf de Academie langs de gracht naar mijn fiets. Die heb ik nodig om binnen twintig minuten een trein te halen op weg naar een belangrijke afspraak. Ik zet hem daar al jaren neer aan een van de hekjes. Argeloos, want wat zou er mis kunnen gaan?

Hoe naïef! Bij mijn trouwe tweewieler aangekomen, zie ik een iets oudere fiets – categorie oma-fiets die betere tijden heeft gekend, die tegen de mijne aanleunt. Belangrijker: zijn kettingslot is door mijn frame heen aan mijn hekje vastgemaakt.
Een feilloos wiskundig inzicht maakt zich van mij meester: mijn fiets staat vast!

Mijn hersenen maken onmiddellijk duizenden hormonen aan: ik voel woede, stress, en denk: “oh nee, mijn belangrijke afspraak!” Ik wil die oma-fiets door elkaar heen rammelen, hem losscheuren van het hekje en in de gracht gooien. In een flits besef ik (doe wat niet werkt!) dat boos en agressief worden niet gaat werken op dit moment. Ik kijk om me heen: de eigenaar vinden in hartje centrum is natuurlijk ook een ondoenlijke missie.

Over twintig minuten vertrekt mijn trein

Opeens zie ik mezelf staan als 12-jarig jongetje. Ik kom bij mijn fiets in de stalling van mijn nieuwe middelbare school. Daar staat een hele boze zesdeklasser. Het blijkt dat ik mijn trotse nieuwe ‘ik ga naar de middelbare school fiets’ aan het oude ros van deze fors uit de klei getrokken koorbal in spé heb vastgemaakt. Geagiteerd gebaart hij mij om mijn kettingslot los te maken. Ik begrijp dat als brugklasser, en kom onmiddellijk in actie terwijl ik prevel: “sorry, het was per ongeluk”. Aan dit jeugdtrauma denken koelt mijn boosheid. Iedereen maakt foutjes.

Bedankt

Dus, (doe meer wat werkt!): de metro! Die trein kan ik nog halen met die razendsnelle Noord-Zuid lijn.

Toch moet ik nog wat woede kwijt en ik offer daar graag een minuut van mijn kostbare tijd voor op. “Bedankt voor het vastzetten van mijn fiets!” schrijf ik op een briefje en doe dat onder de snelbinder van de oma-fiets. Niet te boos, maar ironisch genoeg. Het werkt, want het lucht op! Ik draaf naar het Rokin, haal de metro, mijn trein en de afspraak.

Een dag later kom ik, weer met de metro, bij de Academie. Meteen zie ik dat mijn karretje weer vrij is! De oma-fiets is vertrokken. Op mijn bagagedrager ligt hetzelfde briefje. Op de achterkant staat: “Sorry!! Niet goed gekeken.”

Ik ben blij dat ik me niet heb afgereageerd op die fiets en mijn mede-Amsterdammer. Dit is toch veel leukere communicatie! Tevreden stap ik op mijn bevrijde fiets.

Premiere

De première van het nieuwe theatercollege over oplossingsgericht werken is op 20 september bij de opening van het Academisch jaar van de Vrijwilligersacademie Amsterdam. Het theatercollege De Negen Open Deuren blijft ook gewoon te boeken voor organisaties.

Categorieën

Schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Graag ontvang ik ook nieuws over:

Site by Alsjeblaft!